Veldrijden‎ > ‎

WK veldrijden

De oorsprong van het veldrijden is militair getint, een eeuw geleden was het immers gemakkelijker om door het veld te manoeuvreren met een fiets dan te paard. Paarden hielden het fysiek ook minder lang uit in de akkers en velden en zo kregen regimenten een wielerselectie toebedeeld.

Uit dat gegeven ontstonden sportieve vertakkingen en werden in 1900 in Frankrijk de eerste wedstrijden cross country cyclo-pédestre georganiseerd. Het eerste wereldkampioenschap veldrijden vond pas plaats in 1950 in Parijs, daarvoor was er wel een officieus wereldkampioenschap in Suresnes.

Van 1950, toen het veldrijden officieel erkend werd als onderdeel van de wielersport, tot 1958 waren het telkens Fransen die konden juichen. In 1953 was zelfs het volledig podium Frans gekleurd. Daarna kwamen de Italianen, de Duitsers en uiteraard de Belgen met ErikDe Vlaeminck in de hoofdrol.

In 1966 was het Erik De Vlaeminck die als eerste Belg het wereldkampioenschap op zijn naam wist te schrijven in het Spaanse Beasain voor de Zwitser Herman Gretener en de Duitser Rolf Wolfshohl. In 1967 zou Renato Longo (Ita) voor de vierde en laatste keer wereldkampioen worden en dan begon de reeks van Erik De Vlaeminck met zes zeges op rij. Van 1968 tot 1975 hing de regenboogtrui steeds om de schouders van een Belg, in 1974 was het Albert Van Damme die op 33-jarige leeftijd zijn eerste en enige wereldtitel behaalde, een jaar later mocht Roger De Vlaeminck vieren in het Zwitserse Melchnau.

Erik De Vlaeminck, eerste Belgische wereldkampioen veldrijden

Wereldkampioenschappen veldrijden op de fiets, Apeldoorn; Belg Eric de Waeminck …

Van 1976 tot 1979 was het telkens Albert Zweifel (Zwi) die zich de beste toonde op het WK, opmerkelijk was dat de nummer 2 ook steevast een Zwitser was met drie keer Peter Frischknecht en één keer Gilles Blaser. Roland Liboton stopte de reeks van Zweifel af in diens eigen Wetzikon. Zes jaar later zou Zweifel nog een vijfde en laatste keer het WK winnen op Belgische bodem in Lembeek.

De nationaliteiten werden afgewisseld tot 1998 toen de Belgen 10 keer wereldkampioen werden in 12 volgende edities. Enkel Richard Groenendaal (Ned) in 2000 en Lars Boom (Ned) in 2008 konden de reeks van de Belgen doorbreken. De laatste twee edities werden gewonnen door de Tsjech Zdenek Stybar.

Weetjes

Het veldrijden heeft zijn succes in grote mate te danken aan Octave Lapize (Fra), die na zijn eindoverwinning in de Ronde van Frankrijk 1910 te kennen gaf dat hij zijn succes te danken had aan de trainingen in het veld tijdens de winter.
De allereerste winnaar van het WK veldrijden was een Fransman, Jean Robic.
Jean Robic won in 1947 de Ronde van Frankrijk voor Fachleitner (Fra) en Brambilla (Ita).
In 1957 werd het WK veldrijden voor het eerst georganiseerd in België, Edelare.
In 1971 werd het WK veldrijden voor het eerst georganiseerd in Nederland, Apeldoorn.
Van 1967 tot 1993 werden er wereldkampioenschappen voor de amateurs en liefhebbers gehouden. Deze werden vervangen door het WK voor beloften.
In 1976 werd voor het eerst een WK voor junioren georganiseerd.
Hennie Stamsnijder (Ned) reed als voorbereiding op het WK van 1981 de Dauphiné Libéré en de Ronde van Frankrijk. Met zo'n zwaar koersschema hoopte hij mee te kunnen dingen naar de wereldtitel in het veld. De Ronde van Frankrijk zou hij niet uitrijden, maar op 22 februari 1981 wordt hij wereldkampioen in het veld in Tolosa, Spaans Baskenland voor Roland Liboton en Albert Zweifel (Zwi)
België heeft de meeste wereldkampioenen afgeleverd met 26 stuks.
Nederland heeft tot nu toe vijf wereldkampioenen afgeleverd
Erik De Vlaeminck heeft met een totaal van zeven de meeste wereldtitels binnengehaald.
Bart Wellens, Zdenek Stybar en Niels Albert zijn de nog actieve veldrijders die de meeste wereldtitels op hun palmares hebben staan, elk 2.
In 2013 vond het WK voor het eerste buiten Europa plaats in Louisville, de Verenigde Staten.

Belgische wereldkampioenen - 27

Jaar

Plaats

Erik De Vlaeminck 1966 Beasain, Spanje
Erik De Vlaeminck 1968 Luxemburg, Luxemburg
Erik De Vlaeminck 1969 Magstadt, Duitsland
Erik De Vlaeminck 1970 Zolder, België
Erik De Vlaeminck 1971 Apeldoorn, Nederland
Erik De Vlaeminck 1972 Praag, Tsjechoslowakije
Erik De Vlaeminck 1973 Londen, Groot-Brittannië
Albert Van Damme 1974 Vera de Bidasoa, Spanje
Roger De Vlaeminck 1975 Melchnau, Zwitserland
Roland Liboton 1980 Wetzikon, Zwitserland
Roland Liboton 1982 Lanarvily, Frankrijk
Roland Liboton 1983 Birmingham, Groot-Brittannië
Roland Liboton 1984 Oss, Nederland
Danny De Bie 1989 Pontchâteau, Frankrijk
Paul Herygers 1994 Koksijde, België
Mario De Clercq 1998 Middelfart, Denemarken
Mario De Clercq 1999 Poprad, Slowakije
Erwin Vervecken 2001 Tabor, Tsjechië
Mario De Clercq 2002 Zolder, België
Bart Wellens 2003 Monopoli, Italië
Bart Wellens 2004 Pontchâteau, Frankrijk
Sven Nys 2005 Sankt Wendel, Duitsland
Erwin Vervecken 2006 Zeddam, Nederland
Erwin Vervecken 2007 Hooglede-Gits, België
Niels Albert 2009 Hoogerheide, Nederland
Niels Albert 2012 Koksijde, België
Sven Nys 2013 Louisville, USA

Roland Liboton wint zijn vierde en laatste WK (bij de profs) in het Nederlandse Oss
Opdracht AP; erepodium v.l.n.r. Stamsnijder (2e), Liboton (1e) en Zweifel (3e) 

Belgische WK organisaties - Plaats

Jaar

Wereldkampioen

Edelare 1957 André Dufraisse (Fra)
Overboelare 1964 Renato Longo (Ita)
Zolder 1970 Erik De Vlaeminck
Lembeek 1986 Albert Zweifel (Zwi)
Koksijde 1994 Paul Herygers
Zolder 2002 Mario De Clercq
Hooglede-Gits 2007 Erwin Vervecken
Koksijde 2012 Niels Albert

Jaar

Plaats

Wereldkampioen

1950 Parijs, Frankrijk Jean Robic (Fra)
1951 Luxemburg, Luxemburg Roger Rondeaux (Fra)
1952 Genève, Zwitserland Roger Rondeaux (Fra)
1953 Quato, Spanje Roger Rondeaux (Fra)
1954 Crenna, Italië André Dufraisse (Fra)
1955 Saarbrücken, Saarland André Dufraisse (Fra)
1956 Luxemburg, Luxemburg André Dufraisse (Fra)
1957 Edelare, België André Dufraisse (Fra)
1958 Limoges, Frankrijk André Dufraisse (Fra)
1959 Genève, Zwitserland Renato Longo (Ita)
1960 Tolosa, Spanje Rolf Wolfshohl (Dui)
1961 Hannover, Duitsland Rolf Wolfshohl (Dui)
1962 Esch-sur-Alzette, Luxemburg Renato Longo (Ita)
1963 Calais, Frankrijk Rolf Wolfshohl (Dui)
1964 Overboelare, België Renato Longo (Ita)
1965 Cavaria, Italië Renato Longo (Ita)
1966 Beasain, Spanje Erik De Vlaeminck
1967 Zürich, Zwitserland Renato Longo (Ita)
1968 Luxemburg, Luxemburg Erik De Vlaeminck
1969 Magstadt, Duitsland Erik De Vlaeminck
1970 Zolder, België Erik De Vlaeminck
1971 Apeldoorn, Nederland Erik De Vlaeminck
1972 Praag, Tsjechoslowakije Erik De Vlaeminck
1973 Londen, Groot-Brittannië Erik De Vlaeminck
1974 Vera de Bidasoa, Spanje Albert Van Damme
1975 Melchnau, Zwitserland Roger De Vlaeminck
1976 Chazay-d'Azergues, Frankrijk Albert Zweifel (Zwi)
1977 Hannover, Duitsland Albert Zweifel (Zwi)
1978 Amorebieta, Spanje Albert Zweifel (Zwi)
1979 Saccolongo, Italië Albert Zweifel (Zwi)
1980 Wetzikon, Zwitserland Roland Liboton
1981 Tolosa, Spanje Hennie Stamsnijder (Ned)
1982 Lanarvily, Frankrijk Roland Liboton
1983 Birmingham, Groot-Brittannië Roland Liboton
1984 Oss, Nederland Roland Liboton
1985 München, Duitsland Klaus-Peter Thaler (Dui)
1986 Lembeek, België Albert Zweifel (Zwi)
1987 Mlada Boleslav, Tsjechoslowakije Klaus-Peter Thaler (Dui)
1988 Hägendorf, Zwitserland Pascal Richard (Zwi)
1989 Pontchâteau, Frankrijk Danny De Bie
1990 Getxo, Spanje Henk Baars (Ned)
1991 Gieten, Nederland Radomir Simunek (Tsj)
1992 Leeds, Groot-Brittannië Mike Kluge (Dui)
1993 Corva, Italië Dominique Arnould (Fra)
1994 Koksijde, België Paul Herygers
1995 Eschenbach, Zwitserland Dieter Runkel (Zwi)
1996 Montreuil, Frankrijk Adrie van der Poel (Ned)
1997 München, Duitsland Daniele Pontoni (Ita)
1998 Middelfart, Denemarken Mario De Clercq
1999 Poprad, Slowakije Mario De Clercq
2000 Sint-Michielsgestel, Nederland Richard Groenendaal (Ned)
2001 Tabor, Tsjechië Erwin Vervecken
2002 Zolder, België Mario De Clercq
2003 Monopoli, Italië Bart Wellens
2004 Pontchâteau, Frankrijk Bart Wellens
2005 Sankt Wendel, Duitsland Sven Nys
2006 Zeddam, Nederland Erwin Vervecken
2007 Hooglede-Gits, België Erwin Vervecken
2008 Treviso, Italië
Lars Boom (Ned)
2009 Hoogerheide, Nederland Niels Albert
2010 Tabor, Tsjechië Zdenek Stybar (Tsj)
2011 Sankt Wendel, Duitsland Zdenek Stybar (Tsj)
2012 Koksijde, België Niels Albert
2013 Louisville, USA Sven Nys


Meeste overwinningen - Land

Overwinningen

België 27
Frankrijk 10
Zwitserland 7
Italie 6
Duitsland 6
Nederland 5
Tsjechië 2
Tsjechoslowakije 1

Meeste overwinningen - Individueel

Overwinningen

Erik De Vlaeminck 7
André Dufraisse (Fra) 5
Renato Longo (Ita) 5
Albert Zweifel (Zwi) 5
Roland Liboton 4
Rolf Wolfshohl (Dui) 3
Mario De Clercq 3
Erwin Vervecken 3
Roger Rondeaux (Fra) 2
Klaus-Peter Thaler (Dui) 2
Bart Wellens 2
Niels Albert 2
Zdenek Stybar (Tsj) 2
Sven Nys 2

Aantal organisaties per land

Aantal

België 8
Frankrijk 8
Spanje 7
Duitsland 7
Zwitserland 6
Italië 6
Nederland 6
Luxemburg 4
Groot-Brittannië 3
Tsjechië 2
Tsjechoslowakije 2
Denemarken 1
Slowakije 1
Saarland 1

Organisaties op dezelfde plaats

Aantal

Luxemburg, Luxemburg 3
Genève, Zwitserland 2
Zolder, België 2
München, Duitsland 2
Pontchâteau, Frankrijk 2
Tabor, Tsjechië 2
Sankt Wendel, Duitsland 2
Koksijde, België 2